Het eerste wat me opvalt aan China, is dat er veel Chinezen zijn. Heel veel Chinezen. Sterker nog, ze populeren ongeveer 1/5 van de totale wereldbevolking. Waar je ook gaat, drommen ze om je heen. In dit geval met name om mij. We vermoeden dat het met mijn sproeten te maken heeft, aangezien ze daar constant naar wijzen. Robbert, ondernemer als hij is, ziet er wel een markt in. Voor 5 Yuan mogen ze met me op de foto. Hebben we weer een mooi zakcentje verdiend. Dat laatste is ook wel nodig, aangezien Tibet een duurder verhaal wordt dan we hadden gehoopt. Want ja, het is gelukt. We gaan naar Tibet! Behalve dat het wel behoorlijk prijzig is, betekent het ook dat we tien dagen moeten wachten voordat het allemaal geregeld is. Je hebt namelijk een standaard permit nodig, een alien permit (nee, dit heeft niks met mijn sproeten te maken) een gids, een auto, slaapplaatsen etc. Je kan er dan ook niet omheen om hiervoor een reisbureau in te schakelen. Via de Friendship Highway zullen we vervolgens afzakken naar Kathmandu, Nepal.

Momenteel zijn we druk bezig met het vormgeven van deze tien dagen. Waar iedere weldenkende toerist dit aan een reisbureau overlaat, gaan wij, eigenwijs als we zijn, zelfstandig de strijd aan! Een strijd is het namelijk wel. De taal vormt een behoorlijke barriere, aangezien ons Chinees zozo is en het Engels van de Chinezen nounou. Kortom: we begrijpen elkaar amper. Morgen vertrekken we naar Tongren, het is nog maar de vraag of we daar aankomen. Maar geen zorgen: we hebben onze lakenzakjes, dus slapen kunnen we wel. Tot mijn spijt moet ik zeggen dat we geen doekjes meer hebben. Daarnaast missen we twee handdoeken, een buslading cup a soupjes en mijn beste compagnon in nodige tijden, de toiletrol! Dit alles hebben we achtergelaten in een taxi. Zelfs het Yahtzee spel behoort niet langer tot onze reisgenoten. Dit laatste vind ik persoonlijk minder erg, aangezien Robbert in een constante winnaarsroes verkeerde. Ach ja, ik heb meer geluk in de liefde, zullen we maar zeggen.

Maar genoeg over nu. Even een korte samenvatting van dat wat eerder gebeurd is... Na Ulanbaatar zijn we doorgereisd naar Beijing. Zeer vlijtige provodnika's zorgden voor een keurige trein, waardoor de reis prima verliep. Eenmaal aangekomen in Beijing hebben we vijf mooie dagen beleefd. Hoogtepunten waren o.a. het bezoek aan de Chinese muur, de Lama Tempel, het Tiananmen Square en uiteraard het etentje met Barry aka The Artist. Ook een bezoekje aan Barstreet (met uitzinnig dansende en paaldansende Chinezen) heeft indruk gemaakt. Met name op mij, aangezien ik daar de nieuwste dansmoves heb gezien. Ik ben er echter nog niet uit of ik ze ga overnemen. Ze waren zo vrouwelijk, dat ik vrees dat ik dat nooit kan evenaren.

Na Beijing zijn we wederom per trein doorgereisd naar Xi'an. Hier hebben we een bezoek gebracht aan het Terracotta Leger, wat ondanks de Chinese kermis eromheen behoorlijk indrukwekkend was. Overigens zijn Robbert en ik erg trots op onszelf, aangezien we al met al behoorlijk cultureel bezig zijn. In essentie niet ons ding, gebied de eerlijkheid mij te zeggen. Dit betekent niet dat het ons ontbreekt aan diepgang, wij zijn gewoon meer natuur mensen. Nu hoor ik bepaalde personen denken: jaja, ze zal natuurfilms bedoelen.... Robbert zal dit mogelijk beamen, ik doel echter op natuur als in hoge bergen en mooie stranden. Gelukkig zullen we binnenkort echte bergen gaan zien in Tibet en Nepal (al zitten we nu al op een hoogte van 2200 m), stranden liggen op ons te wachten in de Filipijnen, geen verkeerd vooruitzicht.

Als laatste wil ik een kort woordje richten tot onze collega's. Wij realiseren ons dat we zonder jullie deze trip niet hadden kunnen maken. Doordat jullie wilden inspringen m.b.t. het overnemen van de uren en we daarnaast een zeer meedenkende teamleider hebben, zitten wij nu hier. Dank jullie wel daarvoor!

Tot het volgende verhaal!

Rob en Rens